Zwiedzanie Portland, Maine

Na wygodę na trasie Boston- Portland nie mogłam narzekać.
Kiedy przejechaliśmy przez Massachussetts i New Hampshire, na znakach drogowych ostrzegających przed sarnami, zaczęły pojawiać się łosie.

Port w centrum miasta.


Przedpołudnie zamierzałam rozpocząć od kanapki z homarem w J’s Oyster.
Portland słynie z żyjących w okolicznych wodach Atlantyku homarów.

Wnętrze restauracji miało klimat dive baru.


Delikatne, rozpływające się w ustach mięso z homara… Zastanawiam się, czy to nie będzie moim ostatniem posiłkiem w NY.

Spacer po porcie.







Three Sons Lobster & Fish to ‘targ’ ze świeżymi homarami, ostrygami i owocami morza.



Hello.

Później pojechałam autobusem zobaczyć dwie latarnie morskie, znajdujące się w południowej części miasta, kilka kilometrów od centrum.

Spring Point Ledge Light z 1897r.

Druga, ładniejsza latarnia była oddalona o 1h na pieszo, ale zależało mi, żeby ją zobaczyć, więc ruszyłam w tamtą stroną z nadzieją, że zdążę wrócić na czas.

Pogoda była idealna, a widoki uprzyjemniały drogę.




To mógłby być mój domek letniskowy.

Ścieżka przy wodzie zakończyła się i dalej musiałam iść przez osiedla domków, na zmianę z ulicą.

W połowie trasy znalazłam przydrożną piekarnię. Nie zrobiłam zdjęć, ale zjadłam tam przepyszny ogon homara.

Znalazłam się na wsi, a tam natrafiłam na maleńką pocztę i z ciekawości weszłam do środka. Był to chyba najfajniejszy urząd pocztowym w jakim się znalazłam.

Za okienkiem na taborecie siedział uroczy starszy pan, który swoje miejsce na fotelu ustąpił kociakowi.
Z sufitu zwisała irlandzka i polska flaga, bo okazało się, że listonoszem był Polak.

Mój cel, czyli Fort Williams Park.



Miałam nadzieję na powrót promem albo autobusem, ale nic z tego. Do latarni ludzie docierają tylko samochodami, więc w sklepie z pamiątkami powiedziano mi, że jeśli przyszłam na pieszo, to raczej w ten sposób muszę też wrócić. Nie miałam czasu, za 2h odjeżdżał mój autobus do Bostonu.
Zaczaiłam się na parkingu i spytałam pary staruszków czy nie zabraliby mnie do Portland. Nie musiałam się długo tłumaczyć, dziadek rzucił krótkie “get in” i po kilkunastu minutach znowu byłam w porcie.
Wróciłam do Three Sons Lobster & Fish, bo przed wyjazdem chciałam zjeść ostrygi. Sprzedawali tylko zamknięte, ale pożyczyłam nożyk i je rozłupałam. Były chyba najlepszymi jakie jadłam, każda zawierała całą gamę smaków: słodycz, gorycz, sól i wspaniały, intensywny smak morza…

Miałam niecałą godzinę do odjazdu, ale koniecznie musiałam odwiedzić jeszcze jedno miejsce.
Te frytki zapamiętałam z programu Unique Eats na Cooking Channel. Jednym z najpopularniejszych dań restauracji Duckfat są frytki smażone w tłuszczu z kaczki, z serem pochodzących z farm w Maine i gęstym sosem na bazie kaczego mięsa.
Mmmm…były tak dobre, jak wyglądają na zdjęciu, żałuję tylko, że musiałam zjeść je szybko, żeby zdążyć na autobus. Ostatecznie na stację dotarłam na 3 min przed odjazdem, czyli klasycznie, wszystko odliczone co do minuty;).